Саодат Пўлканова
Дунё
Бу дунё бир аросатлиғ,
Мани дилим ром этолмас.
Солиб бошға кўп балолиғ,
Валеъ мақсада элтолмас.
Кимҳобдин ҳийло кийғузиб,
Нафс чаманиға юрғузиб.
Бу дила зардоб тўлғузуб,
Лек малҳаму жон ўлмас.
Ишқида бўлурсан сархуш,
Кунинг ўтур ғафлатда хуш.
Бу қандай маломат бир туш,
Уёнмоқ керак, лек бўлмас.
Адаштиб дашти сар-сори,
Жонингдин ўтиб озори,
Туганмас ғалва бозори,
Кетарда лек чора бўлмас.
* * *
Ман илоҳий май истарам,
Қақнус дила ғам истарам.
Қароқлара нам истарам,
Бер Аллоҳим боз истарам.
Жондин тониб бородурман,
Бағри дили яродурман.
Ишқ кўйида ёнодурман,
Бўзанг дариғ тутма карам.
Сани мандин жудо этмиш,
Зоҳир олам мавшадлари.
Нафс анъойи расво этмиш,
Тўлмай кангул гулшанлари.
Раъфтори чўҳ бир девона,
Тажассуми ғарибона.
Ишқ майина тўйсин қона,
Нолам етсин сен Раҳмона.
Ман илоҳий май истарам,
Қақнус дила ғам истарам.
Қароқлара нам истарам,
Бер Aллaҳим боз истарам.
Ошиқ
Хақнинг гул васлига дил банди,
Бу кангул ажрга асранди.
Юрак-чи, май истаб зорланди,
Матлаби кулмаган ошиқман.
Дилима “ҳу” ишқин жойладим,
Кўзимдин оби дур сойладим.
Ботиним узлатга тайладим,
“Ҳайй”, меҳрин истаган ошиқман.
Этса деб, бир назар порамен,
Қақнус зуҳурида ноламен.
Айламас шафқатин қорамен,
Толе кулмаган ошиқман.
Жунунваш қул каби девона,
Бўлибман ўзимдин бегона.
Мақсудим ул ишқи ягона,
Савдойи саргардон ошиқман.
Нола
Гумроҳлара парвойим йўғ,
Солмиш ишқи қалбимға чўғ,
Раббим ўзи бошимға туғ,
Андин кечиб ҳеч бўлғайму?
Оҳим етмай ашк кўшкиға,
Тушдим савдонинг қасдиға,
Боқмам дунёнинг нақшиға,
Мавлом мани эшитғайму?
Жолаларим тўкиб бисёр,
Истиғфорим айтиб мингбор,
Фарёд тортсам ҳар тун бедор,
Ҳурлар мани овутғайму?
Балогардон йўлин тутсам,
Фақир дилла ишққа етсам,
Ул истаса, бунда кетсам,
Қабоҳатлар чекинғайму?
Ул номиға сано айтсам,
Хаста жонни фидо этсам,
Ҳурлар ила кўкга қайтсам,
Тангрим мани кечирғайму?
Бале, йўлдин тойрилмағил,
Ул ишқидин айрилмағил,
Мискин,қанча оҳ урмағил,
Сани дардинг соп бўлғайму?
Ҳақдир кўнглим меҳрибони
Танам титраб нафс ичида,
Кангул истаб лаввомани,
Нетай дарвеш каби кездим,
Машрабдайин бу дунёни.
Анинг дарди кўксима жо,
Неки десун қилай бажо,
Хизматиға жоним фидо,
Авф этурми мутбалони?
Берганидин бўлиб ризо,
Ишқи ани дилга даво,
Фурсат келиб етса қазо,
Эслайсизму мен адони?
Этгайму деб фазлу карам,
Ҳар туну кун кўзимда нам,
Васлин истаб тинмас қалам,
Ҳақдир кўнглим меҳрибони.
Чора истаб ҳар ён боқдим,
Недин кечиб, нега чопдим?!
Ул ишқидин ором топдим!
Йўлга чоғлаб соф имонни!
Саодат Пўлканова