Умарқул Пўлкан
Яроқ қилдим
(Терма)
Донолар сўзин тинглаб,
Сўзлардан сабоқ қилдим.
Ишонмадим ёлғонга,
Доим иштибоҳ қилдим.
Чақиб мағзини олиб,
Фикрим тах – батаҳ қилдим.
Билмаганим ўрганиб,
Ақлимдан сўроқ қилдим.
Оқ кўнгил одил одам,
Эл бахтини сўзлайди.
Қинғир киши ҳар қайда,
Тирноқдан кир излайди.
Юлғич не иш қилмасин,
Ўз фойдасин кўзлайди.
Нокасу нодонларни,
Кўнгилдан йироқ қилдим.
Кимнинг қадри баланд,
Меҳри бор дўст-ёрига!
Деҳқон гулнинг ишқида,
Шўнғир меҳнат қаърига.
Кимки, ялқов кам фикр,
Қўл силкигай барига.
Дилда аҳди борларни,
Қалбимга чироқ қилдим.
Баъзилар бор тўқликдан
Шоҳу бадгумон бўлмиш.
Босар тусарин билмай,
Кўз ўнги туман бўлмиш.
Қолиб эл назаридан.
Ранг-рўйи самон бўлмиш,
Ёмонларга шеъримни
Мен найза – яроқ қилдим.
1990
Калишим
(Ҳажвий шеър)
Фасонингни кўриб ўзим суйганман,
Ялтиллатиб ҳар бир жойда кийганман,
Дўконлардан излаб юрган шайдонгман,
Топилмасдан армон бўлдинг калишим.
Излаб топмай кирмай чайқов бозорга,
Нархинг бахси борар Ким кўп ўзарга,
Лаб тишлаб пул чўздим Худо безорга,
Олиб кийдим дармон бўлдинг калишим.
Заводинг кам суйкабди елимни,
Уч кун ўтмай букчайтирдинг белингни,
Оғзинг очиб чиқарасан тилингни,
Сўнг дилимда лордон бўлдинг калишим.
Ямоқчига бордим куйди ямоғинг,
Қора мойдан мойлаб қўйди тамоғинг,
Ким сўрайди кимга айтай сабабин,
Бракликда ширдон бўлдинг калишим.
Уйга етмай резинингга дарз кетди,
Сон эмас сифатга қанча ваз кетди,
Ясаган устангга мендан арз кетди,
Сўнгги йиллар шардон бўлдинг калишим.
1993