Kategori: Амирқул Пўлкан
Манзилга етолмас мақсадсиз инсон!
Амирқул Пўлкан
* * *
Биламан, азизим сенга ҳам қийин,
Ҳақиқат ахтариб бўлдинг мосуво.
Дўстларинг бир зумда тарк этди уйинг,
Бир илиқ сўзни ҳам кўрмасдан раво.
Уяси бузилган қуш каби ҳайрон,
Қалбингда билмадим нималар кечди?
Ва лекин дўстликнинг топталган, вайрон
Чироғи милтиллаб абадий ўчди.
Менингдек суймаган ҳеч ким
Амирқул Пўлкан
Қизим Саодатга
Қизим, сен гоҳида сўраб қўймайсан,
Айтмасам кўзингда пайдо бўлур ёш.
Юлдузлар тўкилиб кетмасми дейсан,
Узилиб тушмасми, дейсан шу қуёш.
Мен жавоб излайман саволларингга,
Ҳам ҳайрон қоламан ёқамни ушлаб.
Ошкора бирор гап айтмайман сенга,
Хаёлга ботаман лабимни тишлаб.
Қизим, сен гоҳида сўраб қўймайсан,
Айтмасам отангдан кўнглинг қолади.
Дунёнинг устуни қаерда дейсан,
Амирқул Пўлкан
Армоним
Қўшиқ
Сен гул бўлиб очилдингу кулмадинг,
Кўнгил бўлиб, бир кўнгилдай тўлмадинг,
Айтгил, нега ёр кўнглини олмадинг?
Муҳаббатим фақат сенсан армоним.
Кўз юммасдан ўтказганда тунларни,
Ёдга олдим энг бахтиёр кунларни.
Мен қолиб, сен бахтли қилдинг кимларни?
Муҳаббатим, фақат сенсан армоним.