Kategorier
Uncategorized Крилл алифбосида Ривоятлар

Бахшилар хақида ривоятлар

Тўпловчи ва нашрга тайёрловчи : Фольклошунос олим Малик Муродов.

Бухоро хони билан Бахши

Бухоро хони доно вазирининг қайтаришига ҳам қулоқ солмай, бахшиларнинг ҳамма гапи ўтрик деб, қўшиқчи билан дўмбиракаш борки туттириб келиб жазолайверибди. Кейин «қўшиқчи қўшиқ айтмасин, дўмбиракаш дўмбира чертмасин, кимда-ким айтганимни қилмаса боши ўлимда, моли талонда», деб фармони олий биттирибди. «Подшоҳнинг амри вожиб» деганларидай унинг айтганини қилиб, қўшиқчи қўшиқ айтишни тўхтатибди, дўмбиракаш дўмбирасини синдирибди.
Бир вақт келиб хоннинг юраги сиқиладиган, кўнглига ҳеч нарса сиғмайдиган, ҳеч нарсани ёқтирмайдиган бўлибди. Қўшиқни, дўмбирани яхши кўрадиган вазирини ёнига чақириб:

Kategorier
Крилл алифбосида Ривоятлар

Бахшилар хақида ривоятлар

Тўпловчи ва нашрга тайёрловчи: Фольклоршунос олим Малик Муродов.

Дўмбира тили

Сурхондарёда Эрам дўмбирачи деган бахши ўтган экан. Эрам бахши дўмбирани шундай келтириб чалар эканки, учиб бораётган қуш келиб дўмбира бошига қўнганини ўзи ҳам билмай қолар экан.
Қашқадарёда эса Умбир бахши яшар экан. Умбир бахши ҳам куй чалганда дўмбирасига қушни қўндиргич экан. Кунлардан бир кун Умбир бахшининг қашқа эчкиси йўқолиб қолибди. Бахши у ёқни қараб, бу ёқни қараб эчкисини топа олмабди. Кейин одамлардан фалон тоққа бир сурув мол келган, чўпони дўмбиракаш Эрам бахши деб эшитиб қолибди. Эчкининг йўқолиши баҳона бўлиб-ди. «Қани, тоққа бориб кўрайчи, Эрам бахшиси дўмбирани қандай чаларкин», дебди-да, отига миниб, дўмбирасини қўлига олиб тоққа қараб жўнабди. Сурувга етиб бориб, қўй-эчкиларини яйловга ёйиб дўмбира чалиб ўлтирган чўпонни кўрибди. Эрам шунчалик дўмбира чалаётган эмишки, ҳатто тепасига келиб ўзига қараб турган отлиқ Умбир бахшини ҳам сезмай қолибди. Эрам чалишдан тўхтагач, Умбир бахши:

Kategorier
Крилл алифбосида Ривоятлар

Бахшилар хақида ривоятлар

Тўпловчи ва нашрга тайёрловчи: Фольклоршунос олим Малик Муродов.

Устоздан ўтган шогирд

Шерободда бир дўмбиракаш ўтган экан. Дўмбира чертишда уни олдига тушадиган киши бўлмабди. Дўмбирани шундай чертарканки, уни эшитса сурувдаги қўй-эчкилар ўтламай қоларкан, тоғдаги булбуллар сайрашдан тўхтаркан. Шу дўмбиракашнинг бир шогирди бўлиб,у ҳам дўмбирани қойил-мақом қилиб чаларкан. Кунлардан бир куни дўмбиракаш «Шеробод чўлида бир ҳушрўйқиз бор. Ҳеч кимни ҳоҳламасмиш. Кимда-ким дўмбирани яхши чертиб шартини бажарса, унга тегармиш» деган хабарни эшитиб қолибди. Дўмбиракаш йўлда ҳамроҳ бўларсан деб шогирдини ўзи билан бирга олибди. Дўмбиракаш билан шогирди сўраб-суриштириб Шеробод чўлига етиб бориб, қўй боқиб юрган бир гала қизларнинг устидан чиқиб қолишибди. Қизлардан бири уларнинг чўлга қидириб келиш сабабини сўраган экан дўмбиракаш: